Oud(er) worden

“Toen we 15 waren droomden wij van de dag dat wij 21 zouden zijn. Nu we de 21 gepasseerd zijn willen we niet ouder worden.” Dit was het onderwerp van gesprek tijdens de 30e verjaardag van een heel goede vriendin. Wij kennen elkaar al vanaf de lagere school, hebben heel veel kattekwaad uitgehaald toen en in de niet zo lang vervlogen geschiedenis.

Ik heb niet veel vrouwelijke vrienden, maar de paar die ik heb zijn degenen met wie ik echt al jaren bevriend ben.

Ik belde haar een week voor haar 30e op en plaagde haar nog met de woorden “Enjoy the last days of your 20’s”. We hebben er echt om gelachen en er een paar dagen later een goed glas wijn op gedronken. Maar het zette mij wel aan het denken. Als jong meisje wil je altijd ouder zijn, zelfstandig worden, droom je van de perfecte baan, trouw je met je favoriete filmster, prins of zanger en woon je nog lang en gelukkig samen in een paleis die assepoester en sneeuwwitje jaloers zou maken.  Als je ouder bent kunnen je ouders je niet meer beletten om uit te gaan wanneer en tot hoelaat je wil, mag je een relatie aangaan zonder dat ze er wat over te zeggen hebben en ben je je eigen baas. Als tiener kon ik mij ergeren aan de strenge regels over bijvoorbeeld uitgaan en kleding . Laat op straat blijven bestond niet en mijn moeder heeft mij menigmaal teruggestuurd om iets anders aan te trekken. Ik kon dan zo kwaad worden, want ik wilde er ook bij horen en “sexy” zijn. Wij spraken ook over de tijd dat wij elk weekend in het uitgaansleven te vinden waren. Onvermoeibaar bezochten wij elke discotheek, soms 2 dagen achter elkaar, en zagen de zon wel vaker opkomen. Vroege uurtjes, alcohol dansen en muziek .. wij leefden daarvan. Als 21 jarige had ik een tijdje een bijbaantje in de entertainment business, waarbij ik als het ware betaald werd om uit te gaan. Het was toen mijn droombaan.

Naarmate we ouder worden gaan we vanzelf minder uit, omdat onze prioriteiten zijn veranderd en er andere responsibilities komen bijkijken. Ik heb het laatst weer eens geprobeerd te doen. Na heel lang weer uitgaan en laat thuis komen. Ik moest 3 dagen bijkomen van een avondje stappen. Nee ik wordt niet oud ... ik heb nu gewoon een andere levensstijl. Ik heb zelf (nog) geen kinderen, maar vele van mijn vrienden wel. Ook hun leven is aangepast en alleen uitgaan is niet zo leuk. Nu bestaat ons leven uit andere activiteiten, waaronder het gaan naar huwelijken van vrienden en naar kinderfeestjes van hun kinderen. Ikheb er moeite mee om met “tante” en “u” aangesproken te worden. Ja ik wil niet toegeven dat ik de Tante leeftijd al bereikt heb, dus probeer ik de kinderen zover te krijgen om mij gewoon Conny te noemen, wat wel eens ruzie veroorzaakt tussen mij en de ouders. Ik moet het maar accepteren. Het zeggen van u en tante is nou eenmaal een teken van respect in onze samenleving. Het is een kwestie van wennen denk ik, maar elke keer als ik een van die 2 woorden hoor voel ik mij ouder worden. Ik ben echt nog niet ready daarvoor. Kinderen vind ik leuk voor een paar uurtjes, want dan kan ik ze lekker verwennen en ben ik de “flexi” tante waarmee de meisjes gezellig dress-up spelen of bijoux mee shoppen en de jongens lekker mee kunnen ravotten.Naar de film gaan met kleintjes doe ik niet meer alleen,vanaf ik de zoon van mijn vriendin kwijt was in TBL.

Ik heb ook vrienden die ouder zijn en tiener zonen en dochters hebben.Het is altijd een beetje vreemd om ‘savonds uit te gaan en in dezelfde club of bar te zitten met de 18/19 jarige kinderen van je vriendin. Dan voel ik me echt 30 ja. Ik verslikte mij laatst bijna in mijn glas bier toen ik de zoon van een vriend gearmd zag binenlopen met een meisje van zijn leeftijd, gekleed in een stukje jurk. Ik zou het nooit gedurfd hebben om met zo een jurk op straat te gaan toen ik die leeftijd had. Ok ... mischien wel gedurfd, maar die jurk zou mijn huis niet binnenkomen, laat staan dat ik ermee uit huis zou gaan. Ik werd eraan herinnerd dat het een andere tijd is, maar op dat moment was het wel echt even slikken. Ik werd heel enthousiast begroet enmaakte kennis met zijn vriendin. “Dit is Conny, die flexi vriendin van mijn moeder, waarover ik je vertelde.” Ik was zo flabbergasted van het weinige wat ze aanhad en het enige wat ik kon zeggen, ja ik klonk op dat moment echt als mijn 75 jarige groottante, was “Waar is de rest van die jurk?”