Digitale verslaving

In de 21e eeuw lijkt het alsof wij niet meer zonder al onze gadgets kunnen. Smartphones, computers, laptops en tablets zijn de meest  in het oog springende gadgets waarmee de meesten van ons rondlopen om ons werk en leven een stukje eenvoudiger te maken. Wie van ons kan zich de tijd nog herinneren toen mobiele telefoons nog niet bestonden of een zodanige luxe waren dat slechts een bevoorrechte groep ze bezat. Kunnen wij ons nog een leven voorstellen zonder onze handige technologische snufjes?

Velen van ons hebben niet eens door hoe afhankelijk wij zijn van de technologie. Het gebruiken van de computer voor het werk en de telefoon om anderen te spreken zien wij als vanzelfsprekend en zijn bijna  niet meer weg te denken uit een moderne samenleving. Maar hoe ver ga je in het gebruik ervan en hoeveel van je leven laat je erdoor beheersen? De meest eenvoudige apparaten zoals de microwave, airco, cordless telefoon, televisie, radio, alarmsysteem, haarfohn zijn digitale gadgets welke we onbewust de hele dag gebruiken en bijna niet meer zonder kunnen.

De digitale technologie heeft natuurlijk ook zijn positieve kanten. Wij krijgen ons werk snel en efficient gedaan, contact onderhouden met vrienden en familie gaat gemakkelijk en je hoeft niemand lasting te vallen om hun huistelefoon te gebruiken als je op straat bent en dringend naar huis moet bellen of zo. Vroeger als een jongen een meisje wilde bellen duimde hij dat hij niet eerst de vader aan de telefoon kreeg en vragen moest beantwoorden, tegenwoordig met mobiele telefoons is dat niet meer aan de orde. Het nadeel is natuurlijk dat het moeilijk is voor ouders om te controleren waarmee hun kinderen bezig zijn, maar aan de andere kant kunnen kinderen makkelijker studeren door gebruik te maken van digitale technologie.

De meeste mensen zullen het niet toegeven of zelf zeggen dat zij de technologie de baas zijn en niet omgekeerd. Ik dacht er ook precies zo over totdat ik ongeveer twee jaar terug mijn eerste smartphone kocht. Ik moest er daar voor niets van hebben en zei nog tegen vrienden dat het een “cold day in hell” zou zijn voordat ik een van die levensbeheersende dingen kocht. Nou ja … het was denk ik 40 graden onder nul die goede dag want ik kocht  een smartphone. En ja hor het duurde niet lang en ook ik was constant bezig met mijn telefoon, reed terug naar huis als ik het was vergeten en leefde ik ook in mijn eigen wereldje tijdens feestjes e.d. Ik merkte het niet eens op, was onbewust overal met mijn werk bezig en werd er van mij verwacht dat ik constant bereikbaar was. Na de smartphone kwam de tablet, waarmee ik natuurlijk ook overal mee naartoe ging. Bij de dokter, op het toilet, in de bus, als ik ergens moest wachten overal gingen mijn gadgets met mij mee, tot grote ergernis van mijn moeder natuurlijk die maar niet kon begrijpen wat zo belangrijk wasaan die snufjes. Het besef van een verslaving kwam toen op de een of andere manier mijn e-mail adres om 4 uur in de ochtend werd gehackt en ik een bericht kreeg op mijn telefoon. Ik was helemaal overstuur, logisch want ik had dat e-mail adres al vanaf mij 11e. Alles in 1 klap kwijt … foto’s, e-mail adressen, belangrijke e-mails en nog veel meer.

Aan de drang naar het hebben van meer en geavanceerde gadgets lijkt ook geen einde te komen. Ik zelf kan bijna niet meer texten met een telefoon waar je 3 keer op een knop moet drukken om de letter die je nodig hebt te krijgen en zie mijzelf niet meer werken met een radio met een draaiknop. Denk even terug naar de laatste keer toen de electriciteit uitviel, het ongemak waarmee je een paar uurtjes zat, of toen je als gevolg van een technische storing en paar dagen geen internetverbinding had. Erger nog … als je telefoon, computer, microwave of wasmachine zaterdagmiddag besluit om het tijdelijke met het eeuwige te verruilen. Een woord … STRESS.

En als je nog steeds niet wil toegeven dat wij afhankelijk zijn van technologie en zegt: ach ja zonder de smartphone en die tablet kan ik echt wel leven”, raad ik je aan eens een kijkje te nemen in en rondom het huis en een keuze te maken welke gadgets je het eerst zou kunnen laten gaan.