De tas van de (doorsnee) vrouw

Zo af en toe pak ik een oude film uit mijn collectie en droom lekker weg in een Childhood classic. Als kind kijk je met heel andere ogen naar een film dan wanneer je een stukje ouder bent. Als “volwassne” zie je heel andere dingen in je favoriete jeugdfilm en bekijk je kleine details met andere ogen. Zo ook de magische tas van Marry Poppins. Als kind ga je dood van het lachen als je van alles uit de tas ziet verschijnen, maar nu lach ik heel anders, omdat ook ik (net als veel vrouwen) met een grote tas rondloop waar van alles uit getoverd wordt.

Ik vroeg een mannelijke collega een keer om iets uit mijn tas te halen en hij bracht de hele tas voor me, hield het met 2 vingers op een afstand van zijn lichaam en zijn gezicht zag eruit alsof hij een gruwelijke taak moest volbrengen. Nee mijn tas stinkt niet en is niet vies, maar het schijnt dat veel mannen op de een of andere manier een veilige afstand wensen te houden van vrouwentassen, net zoals ik niet graag in de buurt van baby luiers kom. Ik vroeg een keer dus waarom ze “bang” zijn om in de tas van een vrouw te gaan en een zei ernstig “Dalijk val ik erin en kan ik niet meer eruitkomen”. Ik kwam natuurlijk niet bij van het lachen, maar snapte tijdens het kijken naar Marry Poppins een beetje waar hij het over had. Wij vrouwen zetten letterlijk van alles in onze tassen en ze lijken soms echt bodemloos als wij beginnen uit te pakken. Als ik een kijkje in mijn doos van Pandora neem haal ik er make-up, tissues, mobiele telefoon, kindle, fototoestel, desinfectant wipes, een flashlight, haarbandjes, haarklemmers, borstel, kam, beschuit, kleingeld, portemonee, brillenhoes, sleutels, gereedschappenkistje (hoe kom ik daaraan?), pennen, snoepjes en kauwgum, sleutels, Paracetamol, Norrit, tampons, maandverband, oorbellen, een heleboel papier (bonnen e.d) en enkele items welke ik liever niet noem, uit. Ik lach in mijn vuistje en begin de mannen te begrijpen. Je weet nooit wat je tegenkomt in de tas van een vrouw. Ik wilde tog even de proef op de som nemen en vroeg een paar vriendinnen of ik een kijkje in hun tas mocht nemen om mijzelf te overtuigen dat ik niet de enige was met allerlei “rommel” in mijn tas. En ja hor … ik kwam ook speelgoed van kinderen,wegwerp luiers, baby spulletjes en zelfs een cordless telefoon tegen. De telefoon was in alle haast per ongeluk in de tas gegooid terwijl ze aan het rennen was om de kinderen op tijd naar school te brengen. Speelgoed is er omdat je nooit weet wanneer je het kind zoet moet houden en als je een baby hebt is het onvermijdelijk dat je ook zijn of haar spullen zal tegenkomen in de tas van mama. Op zich is het wel handig om van alles in je tas te hebben, want je weet maar nooit waar je komt en wat je nodig hebt, maar als ik naar de inhoud van mijn eigen tas kijk vraag ik mij wel af of het allemaal nodig is. Het bewijs wordt geleverd als ik besluit om enkele onnodige zaken uit mijn tas te halen … en ja hor, nadat ik het gereedschappenkistje eruit had gehaald kwam ik ergens waar ik nou net een schroevendraaier nodig had. Het probleem van een “bag full of treasures” komt helemaal tot uitting als je telefoon overgaat en je het niet kan vinden. Dan komt de hele inhoud op de dichtstbijzijnde tafel terrecht of duik je met hoofd en armen in de tas en dan komt de flashlight zeker van pas (juist ja, dat is de reden waarom het in mijn tas is). Hoe grotere de tas, hoe meer rommel dacht ik een keer, dus kocht ik een kleinere tas, die na enkele frustrerende pogingen om alleen de essentials erin te stoppen, in de kast verdween om plaats te maken voor een groter exemplaar die wel al mijn belangrijke zaken kon bevatten. Gaan we echter een avondje stappen of naar een deftige receptie, dan ruilen wij vaak onze every-day bag in voor een miniscuul exemplaar waarin nog net een telefoon, onze pinpas en wat kleingeld in passen. Ik gooi dan een deel van de spullen uit mijn grote tas in de auto, om zo tog niet zonder mijn belangrijke spulletjes op straat te gaan. 

Een vrouwentas bevat vaak heel wat zaken die voor een andere mischien onbegrijpelijk en onnodig lijken, en zal denk ik nog heel lang de nachtmerrie van vele mannen blijven, maar zonder onze Marry Poppins tassen missen wij een deel van ons lijf.

(Published in Women's Manual February 2013)