Monday, December 11, 2017

Everyday heroes



Helden hebben niet altijd een coole outfit met een cape, zijn niet altijd lid van een groep zoals de Avengers en hebben niet altijd TV shows en films waar hun heldendaden aan de wereld worden getoond.Helden zijn soms eenvoudige "kleine" mensen die mensen grote diensten bewijzen. Ze doen dit zonder nadenken en omdat het voor hun normaal is een good deed te doen.
Er is zaterdagavond in mijn auto ingebroken. Deels mijn eigen schuld want ik had een tas laten liggen in mijn auto. Ik was naar een receptie, dus sjouwen met een grote tas was echt not done. In mijn tas zaten mijn portemonee met 4 SRDtjees (jawel ik loop niet met geld), pinpasjes, verzekeringspas, rijbewijs etc. Verder had ik nog mijn isigners, wat andere papieren, powerbank etc in mijn tas. Je snapt dat ik behoorlijk baalde dat het allemaal weggegrist was en onze kruimeldieven kennende waren zij slechts op zoek naar geld. Mijn tas, met wat voor mij allemaal belangrijk is, zouden ze zeker gewoon weggooien, want ze hebben niets aan de inhoud. na een kwarties proberen kregen wij de politie eindelijk aan de telefoon en het duurde nog een kwartier voordat ze bij ons waren.  De politie heeft netjes mijn gegevens opgenomen, compleet met irrilevante vragen zoals wat mijn geloof is, en genoteerd. Mijn avond was door dit voorval compleet verpest. En denkende aan het werk dat ik de volgende dag zou hebben en de loperij van de komende week, zagen de kerstdagen er niet erg rooskleurig uit. Behalve de loperij om id kaart, rijbewijs en bankpasjes weer in orde te krijgen, hing de rekening van een nieuwe autoruit ook als een kerstornament op mij te wachten om betaald te worden. Ik heb die nacht slecht geslapen, voelde mij rot en piekerde mij suf hoe ik alle loperij zou passen in een reeds druk bezet schema. I was literally wishing for a myracle. Dat ik wakker zou worden en het allemaal een slechte droom was. Dat was het dus niet. Zondagmorgen sloeg de realiteit mij in het gezicht toen ik naar mijn autoruit keek die er niet meer was. Aangezien ik op dat moment niet veel kon veranderen aan mijn situatie zette ik een mok sterke coffee en ging naast mijn mini kerstboom zitten om te proberen een beetje vrolijk te zijn. Dat moest wel, want het was de eerste dag van Su Aid 2017 en ik had een lange zware dag voor de boeg waarbij ik lief moest zijn en zou moeten lachen tegen alle lieve mensen met een hart op de juiste plaats. na mijn coffee stapte ik onder de douche en vloekte binnensmonds degene die mij deze stress bezorgde en hoopte hen stilletjes een heel onprettige kerst toe. Na mijn bad pakte ik mijn telefoon en zag een missed call. Ik besloot even terug te bellen, want het kon iemand zijn met vragen over Su Aid.
"Goedemorgen meneer, ik zag een missed call van u. Waarmee kan ik u helepen?" (Kijk vroeger zou ik mischien niet hebben teruggebeld of met een foega stem hebben gevraagd wie heeft gebeld, maar als je Charity work doet praat je anders, want wie weet heb je een potentiele donateur of zo aan de andere kant)
"Goedemorgen mevrouw, is dit Consuela Prade?"
"Jawel, wat kan ik voor u doen?"
"Mevrouw bent u uw tas kwijt?"
"Ja meneer, hij is gisteren uit mijn auto gestolen. Wie is dit en vanwaar de vraag?"
"Ja mevrouw dus ik zag vanmorgen een tas voor de deur liggen en heb even de vrijheid genomen om te kijken wat erin staat. Ik zag ID kaart,, pinpasjes etc, dus begreep dat het van iemand moest zijn. Ik zag uw nummer staan op een bon, dus besloot ik u te bellen."
Er gingen duizend dingen door mijn hoofd op dat moment. Ik was blij, maar bang tegelijk. Wie weet is het een creep die mij ergens naartoe probeert te lokken. Ik reageerde heel koel. "Echt waar meneer, wat kan ik met u afstemmen, waaar mag ik u ontmoeten om het op te halen?"
Hij gaf zijn lokatie door, kilometers verwijderd van de plek des onheils en niet ver van waar ik vroeger woonde, en ik zei dat ik er binnen een kwartier zou zijn. Ik had toevallig gebakken, dus vulde ik een doosje cupcakes als dankjewel voor mijn weldoener, trommelde mijn moeder op en samen reden wij naar de afgesproken lokatie. Hij stond voor de deur op mij te wachten en ik zag mijn tas in zijn hand.Ik sprong zowat uit de auto, en vloog mijn weldoener om de hals, gaf hem instinctief een grote klapzoen op zijn wang en heb wel 10.000 keer dankjewel gezegd. Deze onbekende heeft mij zo een grote gunst bewezen. Hij hoefde het niet te doen. Hij kon mijn tas gewoon hebben genegeerd of het in een prullenbak hebben gegooid. Maar hij heeft de moeite genomen om te kijken van wie de tas is, heeft mij gebeld en geduldig op mij gewacht om het af te geven, zonder er iets voor terug te vragen.
Er zijn nog genoeg goede en eerlijke mensen in dit land, die ondanks al het negatieve om ons heen hun medemens helpen. Het lijkt iets eenvoudigs, maar voor mij betekende zijn telefoontje met het nieuws dat mijn tas met al mijn spullen, met uitzondering van mijn 4 SRD en wat kleine electronica, teruggevonden was ergens aan de kant van een zandweg zoveel. Deze onbekende heeft mij een hoop stress en loperij bespaard. Ik ben hem zo dankbaar.
Deze man is voor mij een echte held.

No comments:

Post a Comment