Met heel veel respect voor uw beroep en uw moed om dagelijks door het gevaarlijke verkeer van Paramaribo en omstreken te rijden, waarbij u uw leven op het spel zet, nader ik u met het volgende verzoek.
Ik begrijp totaal dat uw auto uw kantoor is, dat u vele uren van de dag erin moet doorbrengen, dat u zich zo comfortabel mogelijk wil kleden en zoveel mogelijk op uw gemak wil voelen in het werken voor uw dagelijks brood. Helemaal begrijpelijk is het voor mij ook, dat u tijdens uw werk naar de muziek wilt luisteren waar u van houdt, om zo prettig mogelijk het werk te verrichten en te concentreren op de weg.
Ook ik kleed mij zo comfortabel mogelijk, als mijn werkkledingsvoorschriften mij toestaan te doen, en luister naar de muziek die mij wakker houdt, rekeninghoudende met clienten en collegas die zich ook op hun gemak dienen te voelen.
De intro is mischien ietwat aan de langere kant, maar het is enkel bedoeld om u te laten merken dat ik helemaal begrijp waarom u om 4 uur ’s middags, in de felle zon in het drukke verkeer met een opengeknoopt hemd, waarbij ik nog net niet, uit de restjes die kleven op uw borsthaar, kan uitmaken wat u als lunch hebt gegeten, de radio wat luider zet als uw favoriete kawina song hoort afspelen en een sigaretje opsteekt tijdens de rit in Uw auto.
Ik verzoek u redelijkerwijs, evenzo als ik dat doe, ook even te begrijpen dat ook ik de hele dag werk. Velen zien mijn beroep als een van een deftige dame, die de hele dag op een kantoor achter een bureau zit, achter een computer in een gekoelde ruimte, waarbij ik tussen het beantwoorden van telefoontjes en het tokkelen op het toetsenbord geniet van een kopje koffie of thee. De telefoontjes die ik beantwoord zijn 9 van de 10 gevallen geen gezellige torie gesprekken en het tokkelen op het toetsenbord van de computer bestaat niet uit het schrijven van liefdesbrieven of roddelpraatjes.
Als ik dus na het oplossen van vraagstukken, coordineren van projecten en evenementen en het beantwoorden van gecompliceerde vragen van clienten en collegas, om 4 uur naar mijn huis toe wil, hoop ik dat u snapt dat ik graag even een beetje rust wil in de 15 minuten rit van kantoor naar huis. Thuis aangekomen wacht er nog een hele huishouding op mij die nog gedraaid moet worden, kinderen die aandacht eissen en een sociaal leven die ik langzaam maar zeker aan het kwijtraken ben.
Het laatste wat ik dan kan gebruiken is een chant van een naar lunch riekende man met open borst en rijstkorrels tussen de haren, in een auto met rookgordijnen en kabaal die veel weg heeft van een discotheek met een slechte sound installatie.
Begrijpt u mij niet verkeerd, ik begrijp dat ik in uw auto zit en ik als het ware overgeleverd ben aan uw grillen, maar zou mij, als het even kan voor de SRD 15 die ik betaal, eventjes wat rust gegund kunnen worden?
Met vriedenlijke groeten,
De dame die een beetje chagerijnig was in uw auto vanmiddag
No comments:
Post a Comment