Sprookjesland

In een land hier heel ver vandaan ..., zo beginnen vele sprookjes die wij als kind hebben gehoord en gelezen. Sommigen zijn folklore, anderen gewoon hersenspinsels van een schrijver met heel veel fantasie. Als kind raak je helemaal gefascineerd door de verhalen en leef je mee in de sprookjeswereld van Hans Christiaan Andersen, de Gebroeders Grimm, Charles Perrault en vele anderen. Je zwemt mee met de kleine zeemeermin, houdt kraak voor de 7 Kleine Geitjes en wordt een met de verhalen van moeder Gans. Klokje van 7 op de radio en Storybook op de TV waren de meest populaire programma’s waarbij sprookjes van de gehele wereld werden verteld.

Als kind lazen mijn ouders heel vaak sprookjes voor uit een groot sprookjes boek, welke een erfstuk was  van mama's grootmoeder en nu nog steeds op mijn boekenrek een ereplaats geniet. Toen ik zelf kon lezen was geen enkel sprookjesboek veilig en later gewoon geen enkel boek. Na de sprookjes kwamen de zogenaamde Adventures en Fantasy Novels zoals Lord of the Rings en Harry Potter en ntuurlijk de Stripboeken van o.a. Marvel , Suske en Wiske en vele anderen. Tot de dag van vandaag kan ik heerlijk wegzwijmelen in de wereld van Assepoester, griezelen met Hans en Grietje en lachen met de verhalen van Dr. Seus.

Er zijn ouders die hun kinderen opvoeden in een wereld zonder sprookjes en hen naar hun mening beschermen tegen teleurstellingen door ze geen valse hoop op een Happy Ending in het leven te geven. Ik herinner mij een buurtvriendinnetje nog waar sprookjes thuis verboden waren. Als ze bij mij kwam spelen zat ze vaak  stiekempjes sprookjes te lezen; haar ouders mochten het nooit teweten komen, anders zou ze gestraft worden.

Jaren na het buurmeisje ontmoette ik een heer waarmee ik lange gesprekken had over muziek en boeken en kwam op een gegeven moment erachter dat hij in de 20 jaren die hij telde nog nooit een sprookje had gelezen en namen zoals Harry Potter en Charles Xavier voor het eerst hoorde. Ik vroeg mij af onder welke steen hij 20 jaar lang verborgen was geweest.

Naar mijn bescheiden mening bescherm je kinderen helemaal niet  door ze geen sprookjes te vertellen. Al deze verhalen hebben een moraal waar een kind veel uit kan leren over, vriendschap, loyaliteit, goed en kwaad. Men zegt ook wel dat het een europese, “witte mensen” wereld is waar de sprookjes zich afspelen, maar kinderen kennen uit zichzelf geen verschil tussen Blank en Zwart dus zou het niets moeten uitmaken. Ik denk dat de sprookjesschrijvers daarom ook opzettelijk geen namen van landen hebben genoemd en geen jaartallen of etniciteiten hebben vermeld. Sprookjes kennen geen landsgrenzen, geen tijd en geen etniciteit. Ieder meisje en iedere jongen moet kunnen fantaseren en een wereld kunnen creeren waar hij of zij zich in terug kan trekken, waar ze zich veilig voelen waar zij de held zijn ... Hun eigen Narnia.
Wees eens eerlijk tegenover jezelf, wij volwassenen zelf vluchten weleens naar een fantasiewereld waar we de dagelijkse beslommeringen even kunnen ontvluchten, waar we geen zorgen hebben en niets onmogelijk is.

Als wij dat zelf ook doen, waarom zouden we een kind dat niet gunnen. De realiteit van het leven is dat we geen prinsen en prinsessen zijn, dat dieren niet praten en dat geen enkele blauwe fee of geest uit een lamp ons alles gaat geven wat ons hartje begeert ( ook in de sprookjes is er altijd een consecuentie daaraan), maar dat neemt niet weg dat we er niet over kunnen dromen. Wij hebben de kans gehad om te dromen en te fantaseren om zo de wereld met al haar pijn en verdriet aan te kunnen, zo ook verdienen de kinderen van nu, onze kinderen, dat ook.