“Some day my prince will come” luidt de eerste regel van een lied uit een welbekend Disney sprookje. Tja die prins op het witte paard (anno 2011 een auto) is de droom van elke jonge vrouw. Dromen van deze sprookjesfiguren, die er in werkelijkheid niet zijn, is vaak de oorzaak achter het kapotlopen van vele relaties en als zeepbellen uit elkaar spatten van zogenaamde perfecte huwelijken. Bestaat die prins wel echt of worden wij verpest door die sprookjes uit grootmoeders tijd?
Mensen kijken mij vaak genoeg met grote ogen aan als ik ze vertel dat ik 25 ben, geen vriend, man noch kinderen heb en me focus op studeren en een carriere opbouwen. Studie en carriere maken vinden zij goed, maar het single zijn ... dat kunnen ze zich niet voorstellen.
De man van een vriendin stelde mijn moeder eens voor dat als ik hier geen man kan vinden, hij wel connecties heeft in Arabie en zo een mail order husband voor me kan “regelen”. Bij mijn vorige werkgever waar ik veel met marrons in aanraking kwam kreeg ik te horen dat “den foto man’ slap. Na was boesnengre iem habi”. Een matie in Portugal zei dat ik iemand uit de streek van mijn voorouders aan de haak moet slaan en wat allemaal nog meer. Ik barst soms in luid lachen uit als ik al die suggesties te horen krijg.
Gay ben ik niet, no offence. Bang voor mannen ook niet (heb daar wel een getuige voor) en trauma is een zwaar woord. Nare ervaringen ... die heb ik wel en die zouden maybe een rol kunnen spelen in het feit dat ik niet zo erg happig ben op het starten van een relatie.
Mijn langste liefdesrelatie, met een jongen een jaar ouder dan me, heeft ongeveer 3 jaar standgehouden. Ik was jong, wist niet beter en liet mij behoorlijk bedonderen. In het begin van de relatie was hij super lief en the so called perfect man. Maar na anderhalf tot 2 jaar kwam zijn ware aard tevoorschijn. Hij was jaloers, bezitterig en ik werd mentaal “mishandeld”. Ik mocht niet zonder te melden de straat op (niet eens met mijn ouders) , met andere mannen praten was een crime, mannelijke klasgenoten mochten niet met me communiceren en zelf de tampon werd verweten dat het mij binnedrong in plaats van hem.
Niemand kan het mij dus kwalijk nemen als ik zeg dat ik supervoorzichtig ben en een bezorgde blik werp op koppels die na een korte relatie besluiten om samen te gaan wonen of te trouwen.
Men denkt, naar mijn mening, niet lang en goed genoeg na over de liefde, of men verwart de verschillende soorten liefde die een mens kan voelen.
Er zit heel veel tussen verliefdheid, sexuele aantrekking en liefde.
Ik geniet altijd ervan als ik zie hoe er op de verschillende social network sites over en weer hartjes en gedichtjes worden gestuurd door verliefde koppels. Zie je van de een op de andere dag hun relationship staus veranderen van “single” naar “complicated” naar “in a relationship” en soms zelf “married”. Ja verliefdheid doet wonderen, er worden facebook en hyves huwelijken gesloten en het ziet er allemaal zo prachtig uit. Al die foto’s en kusjes en liefdesverklaringen laten mij soms wel even nadenken over mijn leven. Ga ik dit ooit weer eens hebben?
En dan krijgen we na een tijdje die reality check; de status veranderd dan van “married” naar “it’s complicated” naar “single”. De gezamelijke foto’s worden verwijderd, het thema van de gedichten verandert van “love” naar “hate” en alle hartjes zijn ineens verdwenen.
Als de bloemengeur en roze blik van de liefde vervaagd en ware liefde zijn intrede gaat moeten doen, zijn de gevoelens die je voor elkaar hebt nog dezelfde?
En wie zegt dat sexuele aantrekking de garantie biedt dat je ook met elkaar kan samenleven. Is het goenoeg ?
Mijn grootmoeder zei altijd: “Kon tang nanga kon liebie a no a sem”. In navolging van oma zeg ik dus ... ga even oefenen en huisje spelen, leer elkaar goed kennen voordat je een besluit neemt om zo een grote verandering in je leven te ondergaan.
Ik geniet nog steeds van de verhalen over de prins op het witte paard en love at first sight, maar ik ben een stukje wijzer geworden en weet dat er meer is dan “Once upon a dream” en” pixie dust”.
Indeed someday my prince will come, en als hij komt zal ik hem, na een gedegen evaluatie, met open armen ontvangen, maar voorlopig is hij denk ik de weg nog even kwijt en rest het mij alleen maar geduldig op hem te wachten.
Conny
Published in Women's Manual - First Edition
ReplyDelete